Za nami pierwsza klasa Mai, ostatni rok Lenki w przedszkolu, pierwsze tygodnie w przedszkolu Ignasia. Co chwilę przystaję i uświadamiam sobie, jak bardzo szybko płynie czas. Ostatnio przy okazji wymiany informacji na forum. Ktoś z rodziców pytał jak długo czeka się na wyniki badań przesiewowych. Sięgnęłam do zasobów bloga i wróciłam do tego okresu napiętego wyczekiwania, gdy sami niecierpliwie odliczaliśmy czas, który dzielił nas od wiadomości o wynikach Ignaca. A dziś - przedszkolak pełną gębą.
Przed nami dwa miesiące luzu przed kolejnym wyzwaniem, jakim będzie pierwsza klasa Leny. Zbieramy siły, rozkręcamy się wakacyjnie, organizujemy sobie czas w obrębie domu, bo na razie nigdzie nie jedziemy. Dwa dni temu Tata przyszedł po pracy z niespodzianką dla dziewczyn. Miał ze sobą uprząż do wspinaczki. Po szybkim obiedzie zapakował starszaki do auta i pojechali z zaprzyjaźnionym towarzystwem na "styrmackę" do niedalekiej dolinki. Radości było co niemiara. Maja, która już liznęła wspinaczki była w siódmym niebie - zero strachu, zwinne, pewne ruchy, coraz wyższe cele. Natomiast Lenka była najpierw przestraszona, następnie zniechęcona osiągnięciami towarzystwa, by w końcu, dzięki motywacyjnym słowom Taty, pokonać swoje ograniczenia i jak małpka piąć się do góry. Wieczorem gdy podekscytowana opowiadała mi o swoich wyczynach, co chwilę wspominała Martę, nastoletnią córkę kolegi, która to bardzo Lence pomagała asekurując oraz "no i wiesz mamo, ona mnie tak podciągała fajnie do góry, jak windę" :) . Ponieważ w mukowiscydozie aktywność fizyczna jest bardzo pożądana - silny organizm lepiej sobie radzi z możliwymi infekcjami, a ruch pomaga oczyszczać drogi oddechowe - zamierzamy każdy dzień spożytkować jak najpełniej. Wakacje rozpoczęliśmy ambitnie. Pozdrawiamy z wysoka wszystkich sympatyków ;) i idziemy szykować kanapki na dzisiejsza rowerową wyprawę.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz