Warsztat Mikołaja

Dzieciaki miały dziś zapowiedziane, że powinny iść wcześnie spać, by dać szansę Mikołajowi na dostarczenie prezentów. Usłyszały historię, że Mikołaj przychodzi tyko wtedy, gdy przez okno widzi, że wszyscy już śpią bardzo mocno i że nie będą mu zakłócać spokoju. Na niewiele się to zdało, wszyscy marudzili do 22.30, a Lena zasnęła dopiero przed 23.00. Emocje wzięły górę i pogróżki, że Mikołaj nie zdąży wypakować dla nich prezentów niewiele pomogły.

W każdym razie dopiero teraz udało nam się usiąść do pakowania. A właściwie pakuje Tata. Ja podziwiam, nie pierwszy raz zresztą, jego umiejętności ładnego zapakowania najbardziej nieforemnych kształtów. Z cała pewnością nadaje się na Elfa. Co do oczekiwań, to Ignacy na razie pewnie nie ma żadnych, ale dziewczyny popuściły wodze fantazji. Ich prośby, spisane i wysłane do Mikołaja już w ubiegłym tygodniu, musiały zostać zweryfikowane i podzielone pomiędzy jutrzejsze święto i Boże Narodzenie. Zresztą wiedzą już, że nie mogą liczyć na wszystkie prezenty, o które poprosiły, bo Mikołaj chce obdarować wszystkie dzieci na całym świecie i pragnie, żeby każde dziecko tego dnia dostało upominek i było szczęśliwe. Historyjka tyleż przyjemna, co nieprawdziwa. Ale na razie niech dzieci wierzą w Świętego Mikołaja, a my będziemy tę wiarę pielęgnować. Tak długo jak to możliwe.

---

Mam dyskusję z mężem, który przejęty rolą Elfa, jeszcze się krząta wokół prezentów. Dać rózgę, czy rózgi nie dawać. Według mnie - dawać. Mikołaj musi też trochę pogrozić palcem. Piotr uważa że nie. Twierdzi, że dzieci będą miały traumę. A Wy co myślicie?

Miłego otwierania prezentów.