Kolejny rok :)

Lenka urodziła sie o godzinie 8.15, dwa lata temu. W zakopiańskim szpitalu, zatem można powiedzieć, że ma w sobie coś z góralki. Lenka pośpieszła się na świat i zawitała w naszych ramionach prawie o cały miesiąc wcześniej. Było to na tyle nieoczekiwane wydarzenie, że mamę transportowały na gwałt do szpitala przyjaciółki babci Oli, a tata nie zdążył dojechać z pracy (a pracował wtedy jeszcze w Łodzi), a właściwie parkował na szpitalnym parkingu w momencie, gdy Lenka przychodziła na świat. Dokładnie o 8.15.

Jaki był ten rok, drugi rok życia naszej córki? Po szoku i odrętwieniu, po łzach i kreowaniu najgorszych scenariuszy, które przyszły z diagnozą, nastał bardziej spokojny, bardziej oswojony, dużo bardziej optymistyczny czas. W pewnym stopniu zdałam sobie sprawę, że to nie mukowiscydoza nas ma, to Lena ma mukowiscydozę. Chyba zrozumiałam, że nie możemy patrzeć na nasze życie, na życie naszego dziecka wyłącznie przez pryzmat choroby, że choroba nie może określać Leny. Bo mukowiscydoza jest tylko jedną z wielu cech, która określa Lenkę. Bo Lenka jest przede wszystkim mądrą, radosną, ufną, czułą, dobrą dziewczynką, która śmieje się na okrągło, płacze baaardzo rzadko, robi głupie miny, jest wpatrzona w swoją starszą siostrę jak w obraz, uwielbia się przytulać, a jednoczesnie jest uparta, lubi stawiać na swoim, jak coś nie pasuje, to potrafi tupnąć nóżką. Ma charakterek. A także ma mukowiscydozę.
Po pierwszym roku, gdy w imię walki z chorobą próbowaliśmy ją ochronić przed wszystkim, nastał moment opamiętania, że przecież nie możemy i nie chcemy ochronić jej przed tym, co najcenniejsze. Przed szczęśliwym dzieciństwem i dobrym życiem. Chcemy, aby nasze dziecko nie czuło ograniczeń, aby miało marzenia na daleką przyszłość, aby wierzyło, że można te marzenia zrealizować. Wiem, że codzienność bywa trudna, i nie raz przyjdzie nam stawić czoła wielu dylematom, trudnym rozmowom, wyborom. Ale taki udział wszystkich, którzy weszli na wspaniałą drogę rodzicielstwa.

Szczęśliwych urodzin córeczko!